Χτες βράδυ...

...όταν ο ήλιος είχε χαθεί. Ξημερώματα. 3 το πρωί. Αν μου άρεσε το αλκοόλ θα ήμουν στην 3η φιάλη. Αν ήμουν ναρκωμανής θα ήμουν στη 3η δόση. Αν ήμουν καπνιστής θα ήμουν στο 3ο πακέτο. Δεν είμαι τίποτε από αυτά όμως. Είμαι απλά άνθρωπος. Με τα δικά μου βάσανα, με τις δικές μου σκέψεις και με τα δικά μου όνειρα. Με τα δικά μου φτερά.
Άνοιξα το πατζούρι. Άναψα το φως. Πήρα το τετράδιό μου και το στυλό. Κάθισα κάτω. Και κοίταξα ψηλά...

"Ευαγγελία - Το νόημα"
Ήρθε μάλλον η ώρα να δείξω με πράξη
όσα τόσα χρόνια ο εαυτός μου μαθητεύει και διδάσκει.
Μόνο μ' ένα αστέρι στολισμένος ο ουρανός.
Αναπαράγει το ηχείο τη φωνή ενός που αποκαλείται "Ομήρου Απόγονος".

Μέσα από τις στάχτες των λαθών μας θ' αναγεννηθώ.
Αφού λέω ότι μπορώ, τότε καθήκον μου να το κάνω, να σωθώ.
Μ' αυτό το σώμα θα παλέψω. Που τώρα ακουμπώ στον τοίχο τον λευκό.
Που τώρα τα πόδια του κοιτούν τον ουρανό.

Σκοτείνιασε η νύχτα απόψε πιο πολύ.
Άναψα μια λάμπα μα δεν ήταν αρκετή.
Το σκοτάδι που αντίκρυζα και με πόναγε ήταν στη ζωή
και όχι στην ίδια τούτη τη νυκτί.

Τελικά το τραγούδι μου Ευαγγελία είναι αυτό ακριβώς. Ευαγγελία.
Με όλη την έννοια της λέξης. Δεν είναι μαγεία η διαδικασία.
Κατάφερα όμως να προσδώσω σ' ένα τραγούδι όλο το φως μου
ώστε στο σκοτάδι να το ανακαλύψει εκ νέου ο εαυτός μου.

Υπομονή χρειάζεται να κάνω. Κι εντάξει δε θα γκρεμίσω.
Μα κι ό,τι έχτισα, να γκρεμιστεί δε θα τ'αφήσω.
Συνεχίζω να είμαι ο εαυτός μου. Δεν είμαι από ανθρώπους απειλούμενος.
Συνεχίζω να είμαι ακόμη ευτυχισμένος... κι ας μην είμαι χαρούμενος.

Ακούστε το τραγούδι Evangelica(Remaster) και θα καταλάβετε τον τελευταίο στίχο καθώς και γιατί λέω ότι αντανακλά το φως μου. Καλή συνέχεια