Ο ήλιος είναι ένα άστρο μακρυνό...

Και έφτασε το σήμερα. Και θα τα καταφέρω! Ξύπνησα πολύ ωραία. Όχι με την καλημέρα της Ag'o, αλλά πάρα πολύ ωραία. Είναι ωραίο να σου λέει μια φίλη σου ότι θέλει να σε δει, ακόμη και μόνο σου. Ότι φεύγει ταξίδι αλλά με το νέο χρόνο θέλει να σε δει. Και είναι η ίδια φίλη που με είχε πάρει τηλέφωνο στα γενέθλιά μου να μου ευχηθεί και ήταν πραγματική έκπληξη και μου είπε "ε, τουλάχιστον γενέθλια και γιορτές μιλάμε. χεχε". Ονειροπαγίδα, καλοτάξιδι! Και είμαι χαρούμενος που σε αποκάλεσα φίλη μου. Χαρούμενος και μάλλον περήφανος! Και ακόμη περιμένω ένα καινούριο βράδυ που θα είμαστε οι 2 μας ή μαζί με τον Jimprift. Έχουμε μια υπέροχη νύχτα να διανύσουμε. Μια υπέροχη νύχτα που θα κάνουμε το ταξίδι μας ξεκινώντας από το Μοναστηράκι, περπατώντας μέχρι το Θησείο, μέχρι πάνω, ψηλά στον πεζόδρομο, για να δώσουμε παράσταση στο Ηρώδειο. 5 η ώρα τα χαράματα. Όπως τότε με τον Jimprift και εκείνο το κλεμμένο ποδήλατο...

Και σε αυτό το σημείο, τώρα δηλαδή, αποφάσησα να ονομάσω την ανάρτηση αυτή έτσι... "Ο ήλιος είναι ένα άστρο μακρυνό"... Το φως του όμως... Η ζέστη του... Η αγάπη του... Δεν είναι τίποτα μπροστά στην αγάπη των ανθρώπων... Μπροστά στην αγάπη του κηπουρού για τα φυτά του. Μπροστά στην αγάπη του βοσκού για τα ζωντανά του. Μπροστά στην αγάπη του Θεού για τα παιδιά Του...

Οι αγαπημένοι μας, ακομα κι αν δεν βρίσκονται ανάμεσά μας, υπάρχουν και ζουν μέσα μας. Η αγάπη μας γι' αυτούς δε χάνεται ποτέ. Τη νιώθουν, σ' όποια ζωή κι αν ξυπνούν... Εγώ αυτό κατάλαβα από αυτούς τους στίχους και από αυτές τις εικόνες... Άσχετο, αν δε με παρηγορεί τίποτα τέτοιο.

Σπάνια παίρνουμε αυτό που μας αξίζει και αντίστοιχα δίνουμε...
Συνήθησα να δίνω σε άτομα που ξέρω ότι δε θα πάρω πολλά...
Συνήθησα να μου αφήνουν το χέρι...

Απίστευτη μουσική, φοβερός στίχος... Ο πιο άδοξος και άδικος από τους έρωτες... όταν συμβαίνει αυτό. Ας θυμόμαστε και ας συνεχίζουμε. Ας απολαμβάνουμε και ας χαιρόμαστε το κάθετι γύρω μας...