Άνθρωποι

Άκούστε το πατώντας εδώ...

Τα άστρα κοιτάζουν από ψηλά
ένα δρόμο χωρίς όρια
Και ο εαυτός μου
μια αιώνια μάχη
ανάμεσα στο καλό και το κακό
μια αιώνια κατανάλωσης ενέργειας
που μπορεί να φέρει καταστροφή
ή δημιουργία
Τα δέντρα λυγίζουν στον άνεμο
Έχει άπνοια και όμως λυγίζουν
Υποκλίνονται αν θες
Στο φεγγάρι
ή στον ήλιο
μα είναι ακόμη μεσάνυχτα;
Ακούω τα φύλλα των δέντρων
όσο κι αν προσπαθούν να κρύψουν τη ζωντάνια τους
Σήμερα
αύριο
ενώνοντας τις δύο οντότητες
μέσα σε λίγες ώρες
Καλωσορίζοντας τις δύο θερμότητες
της νύχτας και της μέρας
του ξημερώματος
της αλήθειας
του φωτός.