-Ναι γέροντα, αλλά δεν κάνουν όλοι έτσι... πόσοι έχουν τέτοια αισθήματα; Εδώ οι άλλοι δε νοιάζονται... όχι να βοηθήσουν, αλλά αντίθετα και να τον πεθάνουν τον άλλο... να μην ξοδευτούν να βάλουν ένα κάγκελο και ας γίνονται ατυχήματα και σκοτώνονται οι άνθρωποι, ενώ δουλεύουν... και αν τραυματισθεί κανένας να πουν και ψέματα, για να μην του πληρώσουν την ασφάλεια...
Κουνούσε στεναχωρημλένος το κεφάλι ο γέροντας και είπε:
-Αν τα πράγματα δε μοιράζονται με το Ευαγγέλιο, θα μοιραστούν με το μαχαίρι... Βέβαια ο καλός Θεός θα ξαναφέρει πάλι μετά το Ευαγγέλιο.
Και μια ερώτηση στον εαυτό μου...
Διάβασα αρκετές σελίδες για να φτάσω στο παραπάνω απόσπασμα του βιβλίου "Ο πατήρ Παϊσιος μου είπε". Το ερώτημα είναι "Γιατί τις διάβαζα;". Γιατί ήθελα και ένιωθα την ανάγκη να το κάνω; Ή μήπως γιατί έψαχνα κάτι για να γεμίσω το blog και να λέω πως το γέμισα με κάτι σπουδαίο; Αν και... το σπουδαίο ήταν ο γέροντας. Κι η αγάπη του. Όχι εγώ που κάθομαι στην καρέκλα μου και πατάω κουμπάκια για να το δημοσιεύσω στο blog. Το δημοσίευσε άλλος άλλωστε σε κανονικό βιβλίο. Εμένα πόσοι με ξέρουν; Το βιβλίο όμως θα το βρουν σίγουρα περισσότεροι.
Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου