Η ανάσα μου

Η ανάσα μου σηματα καπνού στις κρύες νύχτες του χειμώνα
που σε καλούν να'ρθεις εδώ να μου πεις για την αλήθεια σου ακόμα.

Περάσαν οι βροχές. Περάσαν οι νυχτιές.
Περάσαν οι φωτιές. Περάσανε κι οι αστραπές.

Ο ουρανός καθάριος. Τα αστέρια του μετράω
κι εκεί,κοντά στο τελευταίο,κάπου σταματάω.

Αφήνω μια μετέωρη ελπίδα μην είσαι εσύ το τελευταίο.
Μα τόσα χρόνια περάσαν. Μάλλον δεν ήταν μοιραίο.

Μια σκέψη τώρα τριγυρίζει στο μυαλό.
Πως δε μπορείς ποτέ να μου στολίσεις ουρανό.

Το φως σου από αστέρι που έσβησε πριν καιρό.
Θα ήταν όμορφο το ψέμα άμα ήσουν εδώ.

Όμως δεν είσαι. Αυτό γνωρίζω κι είναι καιρός πια να βρω
τον πόνο που θα πει απ' την αρχή το σ' αγαπώ.

Τόσες σταγόνες δάκρυα. Στιγμές χαθήκαν άδικα.
Τόσα ταξίδια στη ζωή και χώματα μείναν απάτητα.

Αναρωτήθηκα φορές πώς θα μπορώ να ζήσω
σ' ένα κόσμο που μου λέει πίσω τώρα να σ' αφήσω.

Όμως κανένας δε με ήξερε καλύτερα από εσένα.
Κι έμπλεξα σε δρόμους που θα μου'διναν στέμμα.



Μα δε μ' αρέσαν τελικά. Μ' άρεσες μόνο εσύ.
Αυτή είναι η αλήθεια. Όσο κι αν μοιάζει σκληρή.

Πόσα είπα σ' αγαπώ και δε με πίστεψες ποτέ!
Υπάρχουν πάντα στιγμές για να μου πεις "Ξέρεις... ναι"

"Έκανα λάθος για σένα. Συγγνώμη τώρα σου ζητώ".

Βγάλε από τα μάτια σου το βλέμμα σου αυτό.
Το όμορφο, το θεϊκό και πάντα φωτεινό.

Άνοιξε τα χέρια σου για μια φορά ακόμη
και θα ζητήσω απ' τη ζωή να μου πει αυτή συγγνώμη

για ό,τι έγινε και για τις μέρες μακριά σου
για ό,τι έκανες όσο δεν ήμουν κοντά σου.

Δεν ξέρω. Δε γνωρίζω. Δε μου πέφτει και λόγος.
Συγγνώμη κι εγώ θα πω όσο κι αν έμεινα μόνος.

Μόνος όχι από φίλους. Παρέες έχω να βγαίνω.
Από αγάπη θα χαθώ. Απ' την αγάπη μαθαίνω.

Αυτούς τους στίχους τραγούδι θα τους κάνω να δεις.
Να με γνωρίσεις ξανά κι ελπίζω να μη φοβηθείς.

Δεν αντέχεις την αλήθεια όσο κι αν λες πως τη θέλεις.
Ευελπιστώ να γυρίσεις όσο στην καρδιά μου μένεις.

...

Και κάπου εδώ ήθελα να τελειώσω.
Να σταματήσω πρωτού ξαναβιώσω.

Αναμνήσεις από τους τσακωμούς.

Όμως η μουσική εδώ με πήρε μαζί της.
Αφήνω αναμνήσεις. Και πάω μαζί της.

Κι αν δεν της κάνει ο ρυθμός μου, άλλη θα φτιάξω.
Κι αν δε μ' αρέσει ούτε αυτή, εγώ θα την αλλάξω.

Νότες θα παίζω που θα αρέσουν σ' εμένα.
Είναι πιο όμορφη η αλήθεια και δυσχώνευτο το ψέμα.

Κι ελπίζω κάποτε, κάποια μέρα να γυρίσεις.
Να δω ότι κατάφερες το εγώ σου πίσω να αφήσεις.