Παράλληλες σκέψεις

Νύχτωσε. Είμαι κουρασμένος. Νιώθω όμως ήρεμος. Ύστερα από όοολο αυτό που πέρασα, είμαι ικανός να ξεχυθώ έξω και να σκίσω τη νύχτα στα δύο. Δεν φοβάμαι. Δεν αγχώνομαι. Κατεβαίνω στο ισόγειο και περνώ την πόρτα προς το ευωδιαστό σκοτάδι. Ευλογημένη στιγμή. Τερματισμός ψυχικής φθοράς και πνευματικής δημιουργίας. Γιατί αυτά τα δύο πάνε μαζί; Ψυχρό αεράκι. Τι ωραία που είναι εδώ έτσι όπως στέκομαι κάτω απ' το συννεφιασμένο μαύρο ουρανό. Όλες οι αισθήσεις ορθάνοιχτες. Ίαση. Πανδαισία οραμάτων. Πάντα καινούρια. Με διαύγεια. Χαρά για το ότι άντεξα, έπλασα και που θα πάρω την αντίστροφη διαδρομή για να γυρίσω στην αγκαλιά της Αλήθειας μου, στο καταφύγιο του εναπομείναντα εαυτού μου