Απολογία...

Ήρθε επιτέλους απόψε η ώρα
για απολογία στους ανθρώπου
γιατί έφτασε η μπόρα
και μας άγγιξε με διάφορους τρόπους.

Το πρόσωπό μου προσπαθεί να κοιτάξει απ' την άλλη
μα δεν το αφήνω να γλιτώσει τα ποιήματος τη σκανδάλη,
Έχω κάνει αμαρτίες που δεν πλήρωσα ποτέ.
Το ήξερα όταν της έκανα, αυτή είναι η αλήθεια μου Θεέ.

Δε μπορώ να πω ότι δεν είδα ή ότι δεν άκουσα
από μικρός σε αγάπησα και πολλάκις σε παράκουσα.
Και το ξέρω! Αυτή είναι η αλήθεια! Ότι ήξερα το τι
θα προκαλέσει μία λάθος επιλογή: καταστροφή.

Όσο ήμουν στο σχολείο ήξερα τον εχθρό
γιατί φίλους δεν είχα για να εμπιστευτώ.
Κι όμως ήξερα πως τουλάχιστον εγώ
προσπαθούσα μέσα στα λάθη να κάνω το σωστό.

Όμως τώρα έχω γονατίσει σε αυτές τις επιλογές
που κάποτε μου δείξαν και τις θεώρησα τρελές!
Και ξανασκάνε οι αναμνήσεις από τότε παλιά
που τα όνειρα αγγίζαν, την τρέλα, σιωπηλά!

Τον εαυτό μου να χάσω
τα όνειρά μου να ξαναπιάσω
ώστε το χρόνο ν' αδράξω
και το χαρτί να χαράξω

Κι όχι μόνο το χαρτι!
Αυτή είναι αληθινή
πεποίθηση πραγματική
για όλη μου τη ζωή

Αυτή τη νύχτα εγκαταλείπω
τα πάντα στο Θεό μου
κι αναλαμβάνω την ευθύνη
για όποιο φταίξιμο δικό μου.

Μένω μονάχος στο σκοτάδι που δημιουργεί το φως.
Παρακολουθώ τα αστέρια που δεν έχει ο ουρανός.
Όλη η ζωή αμέτρητες προσπάθειες για φως
μ' ακόμη ελπίζω... Πήρα φόρα καθώς

ξανά αφαιρέθηκα κι άφησα τον εαυτό μου
να επιλέξω το κακό σα να ήτανε δικό μου.
Ή σα να ήμουν δικό του... Μικρή σημασία.
Με τόσα που μου δόθηκαν, δεν υπάρχει αμφιβολία.

Τόσα δώρα, τόση αγάπη
κι ας υπάρχει μοναξιά στο κρεβάτι.
Δε θα τ' αντάλλαζα ποτέ
παρά μόνο αν ήταν να σωθεί κάποιος άλλος.

Αυτή είναι η αλήθεια Θεέ!
Χωρίς φωνή παπαγάλος.
Θέλω να μείνω μονάχος
αυτό το βράδυ να πεθάνω.

Και αν αξίζει, σα βράχος
να γεννηθώ για να ξεκάνω
Ό,τι έμεινε κακό.
Ό,τι έκανα κακό

Εμένα να ξεφορτωθώ
σα να πρέπει να χαθώ
Κατάρα και ζωή ατή η δύναμη είναι
να αναπνέω και να γνωρίζω πως αλλιώς θα 'χα πεθάνει.

Αυτό το βράδυ, Θεέ μου, μόνο εσύ κοντά μου μείνει
για να μου δείξεις τα λάθη και τα σωστά που μ'εχουν τρελάνει.
Σκότωσέ με, λύτρωσέ με
και ξαναθανάτωσέ με.

Για να δω την τιμωρία
και να νιώσω τη φοβία.
Νόμιζα πως μπορούσα, Θεέ, φίλος σου να'μαι
μα δε βλέπω να μπορώ γιατί πριν την προσπάθεια κοιμάμαι.

Κι όσο χρόνο ζωής τα κύτταρα μετράνε
από τόσο μακριά τα μάτια μάθαν να κοιτάνε.

Σκότωσέ με κι απόψε, κι αύριο δώσε το φως.
Τώρα που μίλησα, νιώθω καλύτερα. Γαλήνεψε κι ο ουρανός.
Και τα αστέρια του μου κόψανε τα χέρια από ψηλά.
Φως μεταδιδόμενο από Εσένα, στην καρδιά.