Τρίτη 15 Απριλίου 2008

Δε γνώρισε όρια η καρδιά...

Καλοκαίρι μυρίζει και απόψε το βράδυ
μα η αγάπη η δική σου δεν έχει μείνει στο σκοτάδι
εξαπλώθηκε τη νύχτα κι έκρυψε το φεγγάρι
και σαν αστέρι που λάμπει, άρχισε να πετάει.

Μία κοπέλα κάποτε, παλιά, μου είχε πει
να μην, η καρδιά μου, ερωτευτεί
κάποια που δεν είχε κάτι να μου δώσει
γιατί θα ήταν εύκολο γι' αυτή να με προδώσει.

Και έφτασες εσύ κάποια χρόνια μετά
να μου πεις "ό,τι συνέβη, συμβαίνει ξανά",
με εμένα, σ'άλλο ρόλο, τη θέση μου σου δίνω.
Σ'ότι έμαθα και πίστεψα απόψε θα επιμείνω.

Ένας άνθρωπος μπορεί σημαντικός για κόσμο να'ναι
αρκεί να είναι ο σωστός και φοβάμαι
πως δεν είμαι αυτός ο ένας ο σωστός
μα θα προσπαθήσω να' μαι φίλος καλός.

Κι αν σε πλήγωσε το σώμα, δε σε πλήγωσε η ψυχή.
Αυτή είναι καθαρή και ακόμη αναπολεί
όταν σε ρωτήσα "τι κάνεις ξύπνια;"
και "προσπαθώ", απάντησες, "να ξεγελάσω τη νύχτα"...


Για το παραπάνω δε θα πω τι σκεφτόμουν ή τι ένιωσα και το έγραψα... Θα πω απλά πως, αν μου επιτραπεί η κατηγοριοποίηση, θα το βάλω στα "Αφιερωμένα με αγάπη...".

Και όσο για τους στίχους από Υπόγεια Ρεύματα προηγουμένως... Μάλλον τους ένιωσα πιο πολύ από όσο περίμενα και με οδήγησαν στο να ξεπεράσω, ως ένα βαθμό, το άγχος ότι δεν τραγουδάω καλά στο μικρόφωνο... Μπορείτε λοιπόν να ακούσετε το αποτέλεσμα εδώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: