Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2008

Η συναισθηματική Νοημοσύνη - Μέρος 2ο

  Όπως συμβαίνει πολύ συχνά σε πεντάχρονα παιδιά με μικρότερα αδελφάκια, έτσι κι ο Λεν έχασε την υπομονή του με τον Τζέι, τον αδελφό του που είναι δυόμισι χρόνων, γιατί κάνει άνω κάτω όλα του τα τουβλάκια την ώρα που παίζουν. Παρασυρμένος από ένα κύμα οργής, ο Λεν δαγκώνει τον Τζέι, ο οποίος ξεσπάει σε κλάματα. Η μητέρα του, θυμωμένη ακόμα, αρνείται να τον παρηγορήσει.
  Όμως ο Λεν δέχεται παρηγοριά από μια αναπάντεχη πηγή: τον Τζέι, ο οποίος, παρότι ήταν ο πρώτος θιγμένος της υπόθεσης, έχει τώρα τόση έγνοια για τα δάκρυα του μεγαλύτερου αδελφού του, που αναλαμβάνει μια εκστρατεία για να τον καθησυχάσει. Η στιχομυθία είναι κάπως έτσι:
  "Λεν, μη", εκλιπαρεί ο Τζέι. "Σταμάτα να κλαις, αδελφούλη. Έλα μην κλαις",
  Όμως ο Λεν εξακολουθεί να τσιρίζει. Μιας και η ικετευτική του παρέμβαση αποδείχθηκε αναποτελεσματική, ο Τζέι παρακαλεί τη μητέρα τους για λογαριασμό του Λεν: "Μαμά, κλαίει Λεν! Κλαίει Λεν. Κοίτα. Να, κοίτα, κλαίει Λεν".
  Και τότε, γυρίζοντας προς τον Λεν, ο Τζέι υϊοθετεί έναν μητρικό τρόπο, χτυπώντας τον οδυρόμενο αδελφό του φιλικά στον ώμο, ενώ τον καθησυχάζει τρυφερά:"Έλα, Λεν, κοίτα. Όχι κλαίει Λεν. Μη, έλα".
  Οι λυγμοί του Λεν συνεχίζονται παρά τι παρηγοριές. Έτσι, ο Τζέι δοκιμάζει μια άλλη τακτική κι αρχίζει να μαζεύει τα τουβλάκια στο σακουλάκι τους, με μια φιλική φράση: "Αχ, μαζέψουμε τουβλάκια για Λεν, ε;".
  Παρ'όλα αυτά, τα δάκρυα συνεχίζονται. Ο πολυμήχανος Τζέι δοκιμάζει άλλη μια τακτική, τον αντιπερισπασμό. Δείχνοντας στπμ αδελφό του ένα αυτοκινητάκι, ο Τζέι προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή του από την ασήμαντη τραγωδία που μόλις τον βρήκε. "Κοίτα, ανθρωπάκι, Λεν. Ποιος είναι; Ποιο είναι τούτο, Λεν;".
  Ο Λεν δε δείχνει να ενδιαφέρεται. Είναι απαρηγόρητος. Τα δάκρυά του δεν έχουν τελειωμό. Χάνοντας την υπομονή της, η μητέρα του ανατρέχει στην κλασική απειλή των γονιών. "Θέλεις να τις φας τώρα;", στην οποία ο Λεν απαντάει ένα διστακτικό "όχ".
  "Τότε, κόφ'το, σε παρακαλώ", λέει η μαμά του σταθερά, αν και κάπως οργισμένα.
  Μέσα στα αναφιλητά του ο Λεν καταφέρνει να ξεστομίσει ένα αξιοθρήνητο "Προσπαθώ".
  Αυτό υποκινεί το ύστατο τέχνασμα του Τζέι: δανείζεται τη σταθερότητα της μαμάς και τη φωνή της εξουσία, και απειλεί:"Σταμάτα, Λεν. Ξύλο ποπό σου!".





Δεν υπάρχουν σχόλια: