Κρυπτογραφώντας τα όνειρα

Αριστερά μου κοιτάζω και βλέπω πληγές
Απομεινάρια μιας ενέργειας που ξόδεψα στο χτες
Τις φρόντισε ένας φίλος με χρώμα και βαμβάκι
Δε με πονάνε από τότε, απλώς τσούζουν λιγάκι

Όσο ο χρόνος περνάει οι πληγές επουλώνουν
Έχει φτάσει χειμώνας μα χελιδόνια ζυγώνουν
Παίρνουν έναν-έναν τους φίλους απο την προστασία
και τους πάνε όπου τους πουν για να βρουν την ευτυχία

Και ένα τελευταίο, περιμένω, χελιδόνι
να έρθει να μου πει πως δεν είναι αηδόνι
Κι ας τραγουδάει γλυκά τα όνειρα της ζωής
Η αλήθεια πονάει μα αυτή είναι η μαγεία της

Χελιδόνια που φύγαν και ένα που θα έρθει
Για εμένα μοναχά κι αν αργήσει, θα έρθει
Κοιτάζω και βλέπω πως πληθαίνουν οι πληγές
Όμως ακόμη έχει δύναμη το βαμβάκι του χτες...