Άλλο ήθελα να γράψω, αλλά μιας που το σκέφτηκα, θα το πω. Γιατί όταν λέμε "Αντίστροφη μέτρηση" μετράμε πάντα ξεκινώντας από το 10; 10...9...8...7... κτλ. Και η σύντομη εκδοχή; 5...4...3... κτλ. Κοινώς 10/2=5... Τρομερό. Τι ακριβώς κρύβεται πίσω από αυτό το υποσεινήδυτο τελειότητας; Γιατί θεωρούμε τόσο τέλειο το 10; Τι το τόσο θελκτικό έχει το 5; Γιατί να μην είναι εξίσου θελκτικό και το 3; 60 λεπτά της ώρας. Το μισό είναι 30 λεπτά κοινώς 3 * 10. Το 3 γιατί να μην είναι τόσο θελτκτικό στο μυαλό; Συμπληρώνεις το αποτέλεσμα μιας πράξης και βρίσκεις 78,3. Δε σε ενοχλεί που είναι έτσι; Δε θα σου άρεσε περισσότερο αν ήταν 78,5; Ούτε 79 θα σου άρεσε. Γιατί έτσι χάνεις την μαγεία της αναπαράστασης των δεκαδικών. Ενώ 78,5... Έχεις το 78. Και έχεις και μισό ακόμη. Μισό του ολόκληρου. Μισό του όλου...
Μισό της ώρας. Συμπλήρωμα; Το άλλο μισό της ώρας.
Μισό πορτοκάλι. Συμπλήρωμα; Το άλλο μισό... ή μήπως όχι;
Για να αποκτήσεις μισό πορτοκάλι, σημαίνει πως πρέπει να το κόψεις στη μέση. Άπαξ και το κόψις δεν μπορείς να το ξαναενώσεις.
Κατά αντιστοιχία:
Μισός άνθρωπος. Συμπλήρωμα; Ο άλλος μισός.
Όταν όμως αναφερόμαστε σε μισό άνθρωπο τι πραγματικά εννοούμε; Μισό άνθρωπο; Σωματικά; Ή μήπως άνθρωπο που νιώθει ψυχικά μισός μέχρι να βρει την αδελφή ψυχή του;
Τελικά μήπως είμαι τρελός; Μήπως τα'χω χαμένα; Που ακόμα πιστεύω θα γυρίιιισει σε μέναααα!
Χαχα.
Σοβαρά τώρα... οι παραπάνω σκέψεις δεν είχαν λόγο ύπαρξης. Δεν ήξερα καν ότι τις είχα. Εγώ σκέφτηκα τον τίτλο "Αντίστροφη Μέτρηση" επειδή θέλω κάτι να κάνω και έχω αρχίσει να αρρωσταίνω. Έτσι κάθε μέρα που περνάει είμαι μια τάξη πιο αδύναμος. Κάθε μέρα που περνάει είναι πιο δύσκολο να κάνω αυτό που θέλω. Κάθε μέρα που περνάει. Τουλάχιστον το άρρωστο κομμάτι μέσα μου θα πεθάνει. Εγώ θα ζήσω... Μακάρι να μπορούσαν να ζήσουν όλοι. Και λέγοντας όλοι, εννοώ και αυτούς που δε γνωρίζω παρά μόνο για την ύπαρξή τους. Τίποτε άλλο... Μακάρι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου