Σκέψεις του σήμερα, του τώρα, του ποτέ...

ΜΗ ΜΟΥ ΓΥΡΝΑΣ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ
ΑΠΟΨΕ ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΦΥΓΩ ΕΓΩ
ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ
ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΟ "Σ'ΑΓΑΠΩ"

ΜΗΝΕΣ, ΒΔΟΜΑΔΕΣ, ΜΕΡΕΣ
ΤΟΣΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΑ ΜΑΚΡΙΑ ΣΟΥ
ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΕΣ
ΚΙ ΕΓΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΗ ΣΚΙΑ ΣΟΥ

ΟΜΩΣ ΜΕΣΑ ΑΠ' ΤΙΣ ΣΚΙΕΣ ΑΝΕΔΕΙΞΑ ΤΟ ΦΩΣ
ΟΧΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ, ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΟΥ
ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΘΕΟΣ
ΓΕΜΑΤΗ ΟΝΕΙΡΑ Η ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΣΠΑΘΙΟΥ ΜΟΥ

ΝΑ ΜΑΙ ΠΑΛΙ ΕΔΩ
ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΝΑ ΚΟΒΩ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΟΙ ΣΚΙΕΣ ΜΟΥ ΕΔΩ
ΑΜΑΡΤΙΕΣ, ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΟΥ

ΟΣΟ ΑΚΡΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ
ΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ
ΟΣΟ ΜΙΚΡΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΜΟΥ
ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΩΞΕΙ Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΜΟΥ