Σάββατο 19 Ιουλίου 2008

Άλλα ήθελα να γράψω... η καρδιά όμως είχε προβάδισμα..


    Ήμουν πολύ κουρασμένος σήμερα.. Αυτή την εβδομάδα γενικά... Έκανα πράγματα που δεν είχα ξαναζήσει. Δεν ήταν όλα καλά. Αλλά το άσχημο που παραλίγο να γίνει, εγώ το προκάλεσα, αλλά ευτυχώς ο Κύριος μας, ο Ιησούς, με προστάτευσε πριν ακόμη πράξω το κακό. Για την ακρίβεια το έπραξα αλλά δε βρήκε στόχο. Και Τον ευχαριστώ ακόμη για αυτό
    Μία πάρα πολύ καλή μου φίλη βρήκε τον έρωτα ξανά. Μετά από 4 χρόνια!!! Μάλλον είχε πληρωθεί ο πρέπον χρόνος Βγήκαμε την τετάρτη και από τη στιγμή που μου το είπε ήμουν με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και παραπάνω Ήταν η υπέρτατη χαρά Δε μπορούσα να εκφράσω αλλιώς το "Μπράβο!!! Τα κατάφερες φιλαράκι!!! ". Τα λόγια ήταν πολύ μικρά για να εκφράσω τη χαρά μου. Πραγματικά χάρηκα! ΤΑΖ σας εύχομαι να κάνετε ό,τι πιο τρελό με τον πιο τρελό τρόπο και να το διασκεδάσετε ακόμη κι αν όλοι τριγύρω σάς αποκαλούν τρελούς. Είναι το λιγότερο που μπορώ να ευχηθώ . Και το Σάββατο το βράδυ που σου έστειλα "Χρόνια πολλά και ευτυχισμένα" παρόλο που δεν είχες γενέθλια ή γιορτή... Δε μπορούσα να φανταστώ ότι θα υπήρχε τέτοια πλοκή Με εξέπληξες ευχάριστα Και με έκανες και χαρούμενο ώστε να ξεφύγω από το μουντό παρελθόν
    Όσο για αυτό το παρελθόν... Δεν είναι ακριβώς παρελθόν. Είναι και μέλλον. Ίσως να είναι και παρόν. Αλλά αν δεν έχω ανταπόκριση δεν μπορώ να γνωρίζω. Αυτό το παρελθόν λοιπόν αφορά την κολλητή μου που έχει να μου μιλήσει 3 εβδομάδες τώρα... Και ο λόγος είναι ότι πιστεύει πως δε χαίρομαι που είναι μαζί με κάποιον αλλά και ότι όταν είναι, κάνω ό,τι μπορώ για να το καταστρέψω. Λοιπόν... Το θέμα είναι πως πράγματι δεν χαίρομαι. Αν δεν την ακούσω ενθουσιασμένη ή χαρούμενη(πολύ) δε χαίρομαι. Αυτός που την αγάπησε και αυτόν που αγάπησε... Εκεί ναι! Εκεί είχα το ίδιο χαμόγελο με παραπάνω όταν μου το ανακοίνωσε. Το αξίζει να αγαπηθεί! Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύω. Οι εφήμεροι έρωτες μπορεί να δώσουν χαρά. Μπορεί και να πληγώσουν. Δε συμφωνώ με αυτούς αλλά σπάνια μπορείς να είσαι σίγουρος για κάτι, και όπως και να έχει ποιος είμαι εγώ για να ορίσω τη ζωή του άλλου; Αν θες τη γνώμη μου θα την πω. Αν όχι θα σιωπήσω. Αν και, όσο σκέφτομαι, έρχονται μνήμες που μου δείχνουν ότι δεν ήθελε τη γνώμη μου. Φοβόταν τη γνώμη μου. Δεν ήθελε να ξέρει αν συμφωνώ ή διαφωνώ με οτιδήποτε κάνει. Σε μια φιλία ή σε έναν έρωτα ή γενικά σε μια οποιαδήποτε σχέση, ακόμη και σε μια συνομιλία αγνώστων, σκοπός δεν είναι να συμφωνήσεις με αυτά που λέει ο άλλος. Σκοπός είναι να του δείξεις ότι καταλαβαίνεις τι λέει. Δεν είσαι υποχρεωμένος να συμφωνήσεις. Κάθε άλλο θα έλεγα. Όμως είναι σίγουρα ανθρωπίνως δυνατό το να τον καταλάβεις. Και το ότι ξεκίνησε να με καταλαβαίνει όμως... Κι αυτό μετάνιωσε και πίστεψε ότι την κατέστρεψα...Πίστεψε πως μόνο εκείνη έκανε αυτό το βήμα και πως εγώ δεν την καταλάβαινα.
    Δε θέλω να γράψω άλλα. Έχω κοιμηθεί ελάχιστα και το πρωί έχω να σηκωθώ νωρίς. Θέλω όμως να πω κάτι τελευταίο... Την κατάλαβα. Και την καταλαβαίνω. Καταλαβαίνω ότι με αγαπάει πιο πολύ από όσο θα ήθελε και από όσο αντέχει η καρδιά της να με αγαπήσει. Πώς να σου δείξω όμως την αλήθεια μου μόνο με λόγια, ε αγάπη μου; Γι' αυτό μου παραπονιέσαι ότι δεν βλέπεις πράξεις από εμένα. Δεν έχουμε περάσει χρόνο μαζί... Τώρα θυμήθηκα και στίχο από ένα τραγούδι. Λέει ένας "Πού είσαι αγάπη μου;" και συμπληρώνει ο άλλος "Σε ποια μιλάω πλέον δεν ξέρω...". Εγώ ξέρω όμως. Μην το διαλύσουμε. Σου είπα ότι γέμισες τη ζωή μου. Με πόνο ή με χαρά. Τη γέμισες όμως. Καληνύχτα

Δεν υπάρχουν σχόλια: