"Δε νύχτωσε ποτέ πια"

Τόσες σκέψεις προσευχές...
Τόσες φωτογραφίες χαμογελαστές...
Κι όμως η χαρά δε μεταφέρεται στη ζωή
γιατί δεν είναι οι άνθρωποι με τον Θεό μαζί.

Ακόμη κι εγώ δεν είμαι πάντα
και ακόμη δεν έγινα τριάντα.
Δεν είμαι περήφανος γι' αυτό
μα για πρώτη φορά στη ζωή μου τον εαυτό μου μπορώ και συγχωρώ

Κι όταν όλα μαύρα γίναν, τα μάτια μου κλείσαν
κι όσα όνειρα, ίσως, είδα, την καρδιά μου αγγίξαν.
Μα κι εκεί είναι ο προστάτης μου, ο Θεός μου, και τα είδε
και το θαύμα Του έκανε μόλις χαμένο με είδε.

Χαμένο σε εκείνη την έρημο που κρυβόταν ο θάνατος.
Χαμένο σε σκέψεις όπου ο δρόμος είναι αδιάβατος.
"Υποκλίσου μπροστά μου και θα σου δώσω τα πάντα"
εννοώντας "θα σου δώσω, εκτός από αγάπη και ζωή, τα πάντα".

Κύριε, όσες μέρες δε σε δοξάζω κάπως,
όσες νύχτες δε σε τιμάω με τις πράξεις μου κάπως
να μου τις αφαιρείς από τη ζωή μου
γιατί θέλω όταν θα κλείσω τα μάτια μου να είσαι ακόμη μαζί μου.