Τη φωνή μου αλλάζω...

Αναγέννηση ξανά με μια ελπίδα μοναχά
Ανοιγώ τα φτερά και πετάω μακριά
σ' αυτά τα φώτα που ετοίμασε ο Θεός στον ουρανό
και στους ανθρώπους που ταξίδεψαν και είδαν ωκεανό.

Τα κύμματα, η δύναμη, κι ο ίδιος ο αέρας
που φυσάει δυνατά λες και είναι πατέρας.
Και διώχνει εφιάλτες μακριά από τα παιδιά
Και φέρνει τα όνειρα στην πραγματικότητα.

Πεταλούδες τριγύρω, πλάσματα της νύχτας
μουσική στο τοπίο κι ήρθε η απώλεια της ήττας.
Βλέπετε ήρθε η μέρα, και μας γέμισε το φως
Τον εαυτό μου τον βρήκα και βγήκα ζωντανός.

Από όσες τρικυμίες κι αν με έριξε η ζωή
είμαι ζωντανός και το χρωστάω σ' αυτή.
Ή θα γίνω ήρωας ή θα είμαστε μαζί.
Έχω αγγίξει ήδη την ευτυχία την πραγματική.

Κι ο λόγος; Ότι δε φοβάμαι πια.
Όσα όνειρα κι αν φύγαν, κατοικούν κι άλλα στην καρδιά.
Ο Υϊός αναστήθηκε. Σειρά μας τώρα είναι.
Κι εσύ που φωνάζεις, στην οργή σου τώρα μείνε.
Τη φωνή μου απόψε αλλάζω και τη διατάζω "γίνε".


Αφού δεν έχεις δίκιο, μείνε να πνιγείς.
Και αν κάποτε είχες, το χάνεις. Θα το δεις.
Και γίνεται το θαύμα και αλλάζει η φωνή.
Τα όνειρα που γκρέμισα ξαναρχίζω απ' την αρχή.
Οι κραυγές απ' τους εφιάλτες καταντήσαν μουσική
και τα οράματα που είδα θυμάμαι στη στιγμή.

Τον μαύρο ντυμένο γέρο σκοτεινό.
Τον άσπρο ντυμένο που ήρθε στο λεπτό.
Θυμάμαι τη μάσκα που μου έβγαλε ο Θεός
και τα κοράκια που έδιωχνα για να μην έρθει καβαλάρης σκοτεινός.

Είμαι εδώ και συνεχίζω.
Όσο κι αν πέσω δεν τ´ αγγίζω
τα φτερά, την καρδιά ή την αγάπη τελικά.
Φτιάχνω τα δικά μου. Κι ακολουθώ τα πουλιά...