Παρασκευή 23 Μαΐου 2008

Έχεις τον τρόπο...

Κι έχεις τον τρόπο - Γιάννης Σαββιδάκης
Ανάμεσα στο γέλιο και στο δάκρυ
έμαθα την αγάπη σου να ζω
κρατιέμαι απ’ του ονείρου μου την άκρη
κι έξω από την αλήθεια
μέσα στα παραμύθια σου πετώ

Κι έχεις τον τρόπο να με τρελαίνεις
να με σκοτώνεις να μ’ ανασταίνεις
και σαν σκιά σ’ ό,τι κι αν κάνεις μαζί με παίρνεις

Kι έχεις τον τρόπο να με τρελαίνεις
να με σκοτώνεις να μ’ ανασταίνεις
και σαν μωρό στις αμαρτίες σου σ’ ακολουθώ

Τη μια βλέπω σωστά την άλλη λάθος
και πέφτω απ’ τη λύπη στη χαρά
η φυλακή μου έγινε το πάθος
η δύναμή μου όλη
χάνεται στη δική σου αγκαλιά




"Έξω από την αλήθεια [...] σαν μωρό στις αμαρτίες σου σ’ ακολουθώ"
Σκέψου απλά: σίγουρα υπάρχει κάποιος στον κόσμο αυτόν που είναι έτοιμος ακόμη και στις αμαρτίες σου να σε ακολουθήσει. Γιατί λοιπόν αυτού του κάποιου, ακόμη κι αν δε μας έχει αποκαλυφθεί, να μην του δείχνουμε αμαρτίες αλλά καλοδιάθετες πράξεις; Και δεν εννοώ να κρύβουμε τις αμαρτίες μας. Απλά να προσπαθούμε να μην τις κάνουμε...


Ωραία τα κατάφερα πάλι... Αναρωτιέμαι πώς δεν με έχει πάρει κανένα πολιτικό κόμμα να με έχει για προπαγάνδα... Κοιτάξτε τι τραγούδι πήρα, και τι επέλεξα να σχολιάσω... Το μόνο που με παρηγορεί είναι πως βάζω τον εαυτό μου στο ίδιο τσουβάλι με τους αναγνώστες. Κάτι που δε γίνεται στις προπαγάνδες... Αν και προσπαθώ το τσουβάλι να δείξει τον αληθινό ουρανό και τα αληθινά αστέρια. Και δυστυχώς αυτή η υπόσχεση δίνεται και από τις προπαγάνδες...

Δεν υπάρχουν σχόλια: