Τετάρτη 14 Μαΐου 2008

Όταν γερνάς...



{
-Είσαι ό,τι μου έχει απομείνει. Είσαι η ζωή μου πλέον.
-Μα εγώ δε θέλω να είμαι η ζωή σου.
}

~~~
{
-Μην είσαι ανόητος. Είμαστε για πάντα δεμένοι. Υποσχέσου μου πως πάντα θα με προστατεύεις.
-Κι αν δε μπορέσω;
}

~~~
{
-Δε θα άφηνες κανέναν να πάθει ό,τι έπαθα εγώ. Έτσι;
-Εγώ...
}




...είσαι ο ίδιος που ήσουν στη νιότη σου;
Αν ήσουν κάποιος με μεγάλη δύναμη και με μεγάλη ευθύνη;
Αν ήσουν κάποιος που με τις πράξεις του έχει οδηγήσει τους ανθρώπους στο να περιμένουν πολλά από αυτόν;
Αν ήσουν κάποιος στον οποίο οι άνθρωποι αυτοί βλέπουν πράγματα που δε σκέφτονται ότι μπορούν να κάνουν οι ίδιοι;
Αν όμως παρόλα αυτά εσύ παραμένεις απλά ένας άνθρωπος;
Κάποτε γερνάς...
Το σώμα σου δεν αντέχει την πίεση...
Καταρρέεις...
Και η μόνη λύση που σκέφτεσαι είναι να χρησιμοποιήσεις κάπως τον θάνατό σου για να βοηθήσεις μια τελευταία φορά αυτούς τους οποίους υποσχέθηκες στον εαυτό σου να προσέχεις.
Όμως κάποιος έχει άλλα σχέδια για σένα...
Βλέπεις...

{God bless them} Lilies don't live through winter, but a part of them survives.And when winter finally gives way to spring, the sun takes that seed... {I'll see you one day. Until then...}  And a new lily is grown{I have responsibilities}

Δεν υπάρχουν σχόλια: