Πρωτομαγιά

Ξύπνησα σε ένα γνωστό σπίτι...
Σε ένα γνωστό δωμάτιο...
Σε ένα άγνωστο κρεβάτι...
Όνειρα δε θυμάμαι να έκανα...

Θυμάμαι μόνο πως κοιμήθηκα με μία έγνοια.
Δεν έχω τετράδιο να γράψω τα ποιήματά μου.
Είχα ένα μπλοκάκι που έφερε από το σπίτι όπου διαμένω καθημερινά προς το παρόν.
Αλλά δε με εμπνέει.

Τα ποιήματά μου, οι σκέψεις δηλαδή, είναι ιερά για μένα.
Τι είναι τα πάντα για σένα και τίποτα για τους άλλους;
Το μυαλό! Και οι δημιουργίες του που βγαίνουν από την ψυχή σου...

Αν και εσύ στη ζωή σου κάνεις το ίδιο, αλλά δε γράφεις ποιήματα ή δεν δημιουργείς κάπως με το μυαλό σου, τότε μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξεις; Μήπως ήρθε η ώρα να προσφέρεις τις υπηρεσίες του μυαλού σου σε αυτούς που τις έχουν ανάγκη; Μην περιμένεις να εξευτελιστεί ο άλλος ζητώντας σου βοήθεια για να τον βοηθήσεις. Δίνε στους ανθρώπους περισσότερα από αυτά που σου ζητάνε. Όχι για να μπορείς να πεις μετά "Εγώ την καλή μου πράξη την έκανα!"! Μην πεις στους άλλους τι έκανες γι' αυτούς γιατί τότε μειώνεις στο 0 το νόημα των συναισθημάτων που σε οδήγησαν στο να το κάνεις! Δίνε περισσότερα γιατί έτσι μπορεί να πάρει ο άλλος περισσότερα από αυτά που νομίζει πως χρειάζεται. Τουλάχιστον ο Θεός μου αυτό κάνει με εμένα. Του ζητάω... και μου δίνει περισσότερα που δεν έχω προλάβει καν να φανταστώ για να τα ζητήσω. Γιατί να μην κάνουμε κι εμείς το ίδιο με τους συνανθρώπους μας; Εντάξει, δεν είμαστε θεοί. Αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία. Υπάρχουν πολλοί "Μάγοι" στον κόσμο. Άνθρωποι που σου απλώνουν το χέρι από την άκρη του δρόμου και μέχρι να γυρίσεις το κεφάλι σου να τους δεις, έχουν χαθεί στις σκιές. Όχι κατά βούληση. Απλώς... πέθαναν. Επειδή μέχρι να γυρίσεις το κεφάλι πέρασαν χρόνια... Χρόνια που δε σκεφτόσουν. Ή που κι αν σκεφτόσουν, δικαιολογούσες τον εαυτό σου με φράσεις του τύπου "κι αύριο μέρα είναι" ή "δε μπορώ να τους σώσω όλους". Χα... "Δε μπορώ να τους σώσω όλους"... Γιατί; Προσπάθησες ποτέ να σώσεις κανέναν; Οι άνθρωποι δεν χρειάζονται Μεσσίες... Έχουμε ήδη Έναν. Πόσο ειρωνικό φαίνεται... Αυτός χρειάζεται βοηθούς για να πραγματοποιήσουν το έργο Του. Ή μάλλον... Μας δίνει την ευκαιρία να γίνουμε βοηθοί Του. Οι άνθρωποι χρειάζονται ανθρώπους που τους καταλαβαίνουν και μπορούν να τους δείξουν το φως. Όχι γιατί αυτή είναι η δουλειά τους. Αλλά γιατί απλά σκέφτονται "μπορώ να βοηθήσω, άρα γιατί να μην το κάνω;". Όπως έλεγε και σε ένα τεύχος Batman, μετά από μια διάσωση, που δεν ακούστηκε "ευχαριστώ" αλλά η διάσωση έγινε επιτυχώς, "Sometimes this is all we get...".

Έφτιαξα στεφάνι σήμερα :) Ωραίο βγήκε. Με μαργαρίτες. Με τριαντάφυλλα. Ωραίο βγήκε. Και ενώ δεν περίμενα τίποτε σημαντικό να γίνει σήμερα, Κάποιος προνόησε...
Και κάποιος άλλος που κατάφερε να κοιτάξει την πηγή της Πυρόμενης Βάτου και κατάφερε να δει την Αλήθεια, άπλωσε απλά το χέρι στα δώρα Του και ψέλλισε με το χέρι τεντωμένο "Ευχαριστώ..."