Καληνυχτά με χαρά, τραλαλά

Ένας άνθρωπος κι απόψε εμφανίστηκε μπροστά μου
σαν εκείνο το σκύλο που ακολουθούσε τη σκιά μου
μες στη νύχτα, μες στο βράδυ και άκουγε τα βήματά μου.

Και τότε εγώ σταμάτησα για λίγο να τον δω
το πρόσωπο χαμήλωσε κι ήρθε λίγο πιο 'δω
όταν μπροστά του έσκυψα, την όψη του να βρω.

Σταμάτησε, με κοίταξε, γύρισε απ'την άλλη
περπάτησε στα τέσσερα σαν κάποιο παλικάρι
που προχώρησε, σταμάτησε, με κοίταξε και πάλι.

Και πέρασε μπροστά μου και μου έδειξε το δρόμο,
τον έχασε για λίγο και τον έπιασα απ' τον ώμο
και εκείνη τη νύχτα δε νιώσαμε τον τρόμο.

Γιατί το φεγγάρι ακροβατούσε στα σχοινιά
των αστεριών και των δέντρων, της γης, τα κλαδιά
κι όλα γίναν σιωπηλά...