Πολεμιστής χωρίς μάχες

Μία ακόμη μέρα τελειώνει...
Πολλές εικόνες πέρασαν από τα μάτια μου
μα κανένα δεν καταφέρνει τη χαρά από αυτές να ξεγυμνώμει.
Για ακόμη μια φορά μου πέσαν τα παλάτια μου.

Πεθύμησα πολλά απόψε
μα κανένα δε φθόνησα. Δε ζήλεψα.
Έψαχνε τρόπους το μυαλό να ελευθερωθεί κι απόψε
ενώ έναν άλλο άνθρωπο με το μυαλό μου τον κήδεψα.

Μια αγάπη... Μια διαρκής αναζήτηση...
Αυτή ήταν η ζωή μου... σε δυο φράσεις ζωντανή...
Ίσως κάποτε να υπήρξε κι αυτό που λένε επιφύτηση.
Έλαβα και είδα από τον Θεό ό,τι δε θα μπορούσα να ζητήσω σε μια προσευχή.

Ένα βέλος ελπίδας τρυπάει την καρδιά μου
και αφήνει τα συναισθήματα να βγουν προς όλες τις κατευθύνσεις.

Όμως μάτια δεν υπάρχουν να αντικρύσουν τα μάτια μου.
Όμως αυτιά δεν υπάρχουν να ακούσουν την κραυγή μου.
Όμως δάχτυλα δεν υπάρχουν, να ψηλαφίσουν την αφή μου.
Σώμα δεν υπάρχει να δεχτεί τα όποια χάδια μου.

Κι όμως, υπάρχει ακόμη λόγος για να ζήσω,
για να μην αφήσω τίποτα πίσω, να συνεχίσω,
Για να δω τη νέα μέρα να ξημερώνει
και το λουλούδι που μαράζωσε να ξαναμεγαλώνει...