Δώδεκα ήτανε παλιά.
Δώδεκα βασανίζαν.
Ένας υπάρχει από παλιά.
Οι άλλοι χρόνους αφήσαν.
Δώδεκα ήταν οι θεοί, εκείνοι της Ελλάδας.
Δώδεκα ήταν κύριοι, κύριοι του Ολύμπου.
Δέκατος-τρίτος ο Θεός, σβήνει το φως της δάδας.
Αφέντης – λυτρωτής στον κόσμο του ονείρου.
Η αγάπη του απέραντη, η αλήθεια του μισή.
Μας δείχνει αυτά που θέλουμε ή εκείνα που θα γίνουν;
Στον ωκεανό των ονείρων παραδιδόμαστε σαν χαμένο νησί.
Έχουμε τη δύναμη; Κι αυτά; Στα όνειρα θα μείνουν;
Μορφέας τ' όνομά του.
Κι αφέντης του ονείρου.
Αγάπη η χαρά του.
Και κλέφτης για τη γη μου.
Κλέφτης ελπίδας των ψυχών.
Δεν ξέρουμε, είναι αλήθεια;
Αλήθειες ψεύτικων ματιών.
Χρειάζεσαι βοήθεια;
Κι όμως σε κόσμο κεραυνών, δόρατος και ασπίδας.
Σε κόσμο που το μίσος, κομμάτι είναι σφραγίδας.
Μια ψεύτικη αλήθεια, έστω και μισή,
ήταν αρκετή να διατηρήσει μια ζωή.
Η μάνα αυτή που έστειλε στον πόλεμο τον γιο της.
Τι όνειρο λες να έχει για όνειρο δικό της;
Μια ελπίδα να τον δει για ακόμη μια φορά.
Ο Μορφέας θα' ναι εκεί να της χαρίσει αγκαλιά.
Μια αληθινή παραίσθηση, μια ψεύτικη καρδιά.
Κι όμως την ακούει, της χτυπάει δυνατά.
Συναισθήματα πηγάζουν από άλλη μεριά.
Αυτό όμως τι σημαίνει; Πώς δεν είναι αληθινά;
Μαγευτική πλάνη ο Μορφέας.
Μαγευτική του κι η αγκαλιά.
Ελπίδα το χρυσόμαλλο δέρας.
Παραδώσου και πέτα. Αιθέρια και ψηλά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου