...είμαι εδω

Καλώς ορίσατε κι απόψε στο ταξίδι μου
στιχάκια μου μικρά και φαντασία
παρμένα από το τελευταίο παραμύθι μου
που λέγεται ζωή και είναι μαγεία.

Υπήρξανε στιγμές που κάποια χάθηκαν
και τα λουλούδια του χειμώνα μαράθηκαν
Όμως κάποιες αγάπες ήταν θαυμάσιες και αναστήθηκαν
και κάποια όνειρα γι΄ αυτές ήτανε λίγα και αυξήθηκαν.

Ακόμη και αυτό το φωτάκι που σκοτώνει το σκοτάδι
μου μοιάζει με ουράνιο τόξο που βγαίνει από πηγάδι
Και ο θησαυρός είναι στην άκρη του φωτός. Εδώ που γράφω.
Εδώ που τα όνειρά μου με μπλε μελάνι βάφω.

Και ας μην ξεχνάμε πως κάποια συναισθήματα
είναι αστείρευτα κι αν κάποια συνθήματα
μας λένε να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε και τι κάνουμε εδώ
προτείνω να ενώσουμε γη και ουρανό.

Εγώ κατάφερα να ενώσω δύο χρόνια με τον τρόπο μου.
Ολοκληρώνοντας το κείμενο αυτό με το λόγο μου
και παραμένοντας ξύπνιος ξεγελώντας τον κόπο μου
κάνοντας κάτι που ήτανε πέρα απ' τον πόθο μου.

Ψηλά τα χέρια σηκώνω και Εσένα ακουμπώ.
Τα μάτια μου σηκώνω και Εσένα κοιτώ.
Τα όνειρα ελευθερώνω και μ' Εσένα αγαπώ.
Πάντα θα Σου το θυμίζω. Καληνύχτα!..