...για να σωθώ και να σώσω...
...Φίλοι μου είναι αυτοί που μου θυμίζουν τον εαυτό μου...
...ακόμη κι όταν τον χάσω, αρκεί να μου μουρμουρίσουν τη μελωδία για να θυμηθώ ξανά...
...δεν είμαι τέλειος μα προσπαθώ να γίνω...
...μ' Ένα Θεό στο πλευρό τα λάθη πίσω αφήνω...
...ζητάω συγγνώμη από όσους πλήγωσα...
...και από όσους για να συγχωρηθώ συγχώρησα...
...ο Χριστός αναστήθηκε κι είναι η σειρά μας λοιπόν...
...και έχω ανθρώπους να στηρίξω και δε θέλω να 'μαι απών...
...και έγραψα κάτι που δε θα γράψω ακόμη εδώ...
...όμως θα γράψω ένα ποίημα για Αυτόν επάνω στο σταυρό...
"Ας το φωνάξουμε μαζί"
Μέσα στη νύχτα. Μέσα στη σκόνη.
Μέσα στις τόσες χαρές και σ' όσες θα' ρθουν ακόμη.
Μέσα στα όρια του κόσμου
αλλά και έξω απ' αυτά.
Μέσα στο όνομά Σου φως μου
με τα δικά μου φτερά
Μες στην καρδιά σου, αν και σ' αυτό το σκοτάδι.
Τα μάτια σ' αντικρύζουν γλυκό πράσινο λιβάδι.
Η νύχτα σε φοβάται και Σ' αγαπάει μαζί
γιατί υπάρχει γιατί υπάρχεις κι Εσύ
Μέσα στα άστρα. Μέσα στη μέρα.
Μέγα στα λίγα λεπτά που διένυσε η Δευτέρα.
Μέσα στο απόγευμα. Μέσα στο χελιδόνι.
Μέσα σε τόσα. Και δεν τελείωσα ακόμη.
Υπάρχω γιατί υπάρχεις κι Εσύ.
Δεν είμαι η νύχτα, με συντροφεύει όμως κι αυτή.
Μέσα στις λίγες μέρες μέχρι το νέο χρόνο.
Μέσα στο νερό. Έξω στο οξυγόνο.
Μέσα στην ιστορία.
Μέσα σε κάθε όνομα που απαιτεί μνοία.
Μέσα στο φιλί. Μέσα στο κελί.
Μέσα στον έρωτα. Μέσα στη ζωή.
Μέσα στον πόνο. Μέσα στη μοναξιά.
Μέσα στην παρέα. Πάντα κρατάς συντροφιά.
Κι έχω κι άλλα να πω. Όμως δεν ήρθε η ώρα.
Μέσα στου ματιού την κόρη. Μέσα στου άρτου την κόρα.
Τα λόγια αυτά γράφω
για Εκείνο τον άντρα
που ήταν επάνω στο σταυρό
κι ήταν ο αμνός μες στη μάντρα.
Μέσα στη μάντρα των ανθρώπων
Μες στον ιδρώτα τόσων κόπων.
Σε όλα μέσα Θεέ μου.
Σε αγαπάνε Χριστέ μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου