Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008

Import advice...->Edit->Export as Thought

-Απλώς προσπαθούσα να είμαι καλός και σωστός.
-Μα πώς θα τα καταφέρεις; Δε γίνεται αυτό! Αν είσαι πάντα καλός θα σε εκμεταλλεύονται. Και αν το να είσαι πάντα σωστός σημαίνει να λες πάντα την αλήθεια, σε κάποιους δε θα αρέσει αυτό. Δε σου έχω μάθει τίποτα τόσον καιρό; Μην εμπιστεύεσαι κανέναν.
-Μη φοβάσαι. Θα το περάσουμε.
-Ναι. Αλλά εσύ χαλάς τη ζαχαρένια σου.
-Ζαχαρένια...Ναι...Αυτό είναι σχετικό. Εξαρτάται από το πόσο κακό έκανα στους γύρω μου.
-Τίποτα δεν έκανες. Ο καθένας παίρνει τις αποφάσεις του. Προσπάθησες. Ασχολήθηκες. Άστη να φύγει τώρα. Πέρασε. Θα το περάσουμε.
-Άκουσέ τη φίλε μου. Δε θα γυρίσει. Περίμενε αν θες. Αλλά δε θα γυρίσει. Πες ότι πέθανε. Ό,τι σε βοηθάει. Δε θα γυρίσει όμως.
-Άλλωστε και να γυρίσει δε θα είναι ο άνθρωπος που ήξερα.
-Μπορεί να είναι. Απλά εσύ να μην το έβλεπες.
-Μα πώς είναι δυνατόν να μη βλέπεις κάτι αν δεν είσαι ερωτευμένος;
-Αν είσαι απελπισμένος όμως;
-...
-Δε σου λέω ότι αυτό συνέβη.
-Απλώς μάλλον αυτό συνέβη.
-Συνέβη ότι εσύ θεωρείς ότι συνέβη. Εσύ ξέρεις τι ήταν καλύτερο για σένα να κάνεις. Σε εμπιστεύομαι ότι ξέρεις.
-Μα δεν έχει να κάνει με εμένα. Κάποιοι άνθρωποι πληγώθηκαν. Ακόμη κι εσάς πληγώνω τώρα που σας αναγκάζω να μου σταθείτε.
-Δε μας αναγκάζεις. Κατεπιλογήν μας είμαστε εδώ.
-Και ο ουρανός; Γιατί δε δάκρυσε ξανά; Δεν έχει βρέξει από τότε. Δεν ένιωσα τα πρωτοβρόχια του φθινοπώρου. Και έχει φτάσει χειμώνας.
-Όσο δε βρέχει σημαίνει πως τα χελιδόνια δεν έφυγαν ακόμη.
-Μα... εσύ; Πώς;
-Έχει σημασία; Με πλήγωσες. Και δε θέλω να σε δω. Αλλά ό,τι σου έμαθα, αν σου έμαθα κάτι, μπορώ να το αναπαράγω στο μυαλό σου σα να ήμουν εδώ. Σα να μην είχαμε τσακωθεί. Σα να μη με είχες πληγώσει.
-Μα... αν θυμάσαι καλά κι εσύ είχες αλλάξει.
-Πληγώθηκα πολύ. Όχι μόνο από εσένα. Και από εσένα. Αλλά δεν ήσουν η μόνη επίδραση στη ζωή μου.
-Μπορώ τουλάχιστον να...
-Όχι!!! Ό,τι ήταν να κάνεις το έκανες ήδη. Άσε με κι εμένα να φύγω, όπως θα αφήσεις κι εκείνη.
-Μα αν σας αφήσω όλους να φύγετε...
-Έι! Τόσους φίλους έχεις. Δεν είμαστε αναντικατάστατοι :)
-Αυτό δεν ισχύει. Δεν χρησιμοποιώ τους ανθρώπους...
-Εσένα, δηλαδή, αυτό σε τρώει; Μήπως σε κατηγορήσει κανείς ότι χρησιμοποιείς τους ανθρώπους; Ή μήπως όντως τους χρησιμοποίησες χωρίς την απόλυτη θέλησή σου;
-...
-...
-Συγγνώμη.
-Δεν... Αχ βρε Παναγιώτη. Όταν πληγωνόμαστε, δεν επουλώνονται ποτέ οι πληγές μας παρά όταν συγχωρήσουμε αυτόν που μας πλήγωσε. Άσε με να φύγω. Άσε τη κι εκείνη να φύγει και θα σε συγχωρήσουμε.
-Αν όμως ο θάνατος έρθει πριν με συγχωρήσετε; Αν ο θάνατος με βρει να πράττω το κακό;
-Γι' αυτό να ζεις την κάθε μέρα σου σα να είναι η τελευταία.
-...Μπορεί αυτή τη φορά να ήταν μια φαντασίωση, όμως κάποτε, αργά ή γρήγορα,θα έρθει στ' αλήθεια ο θάνατος και τότε...
-Μη σε νοιάζει. Όταν έρθει θα είμαι εγώ εκεί και θα τον διώξω.

Δεν υπάρχουν σχόλια: