Μέδουσα

Τρίτη ημέρα απόψε από ακόη ένα σημείο
αναφοράς. Δεν είναι αστείο.

Έκανα το λάθος να ξεκινήσω βιαστικά.
Ας είναι. Έτσι θα μείνει. Δε θα χαθούν τα λόγια στη σκιά.
Ακόμη κι αν φίλοι και εχθροί στραφούν εναντίον,
το υποσχέθηκα. Δε θα αμαρτήσω.

Και μέχρι να γραφτεί η συνέχεια των γραμμών
αμάρτησα ξανά. Δεν πλήγωσα ευτυχώς άλλους ξανά.
Ίσως όμως τους πληγώσει το μέλλον αυτών
των πράξεων. Αυτά.

Μπερδεμένη η σκέψη.
Μπερδεμένο το μυαλό.
Το χέρι δεν πατάει καλά. Δεν έχει θέλξη.
Τρεμάμενα τα νεύρα που επικοινωνούν με αυτό.

Κοίταξέ με. Άνοιξε τα μάτια σε παρακαλώ.
Δε χρειάζεσαι προστασία. Δε χρειάζεσαι την ασπίδα. Σε καλώ!
Δεν είμαι τέρας. Δεν έχω φίδια στα μαλλιά.
Είμαι άνθρωπος. Και αγάπησε η καρδιά...