Σάββατο 5 Απριλίου 2008

Πριγκηπέσσα...

Έχω πει τόσες φορές ότι θα ήθελα
την καρδιά μου να ανοίγω στα τραγούδια μου
και πόνο αυτή να μη μου επιστρέφει...

Έχω πει τόσες φορές ότι θα ήθελα
να μάθω: να ανέχομαι τα χούγια μου;
Να αφεθώ σ' ότι το σώμα μου διέπει;

Περπάτησα πολύ για τα χιλιόμετρα
που έχει νιώσει κι έχει γράψει η καρδιά μου
και όλο και αυξάνονται τα μέτρα...

Περπάτησα πολύ για τα χιλιόμετρα
που διανύει η ελπίδα στα όνειρά μου
και όλο και πληθαίνουνε τα δέντρα...

Τα δέντρα που δημιουργούν το δάσος
και νεράιδες κατοικούν μέσα σ' αυτό
πλάσμα μυθικό της φαντασίας...

Τα δέντρα που δημιουργούν το δάσος
Ο βασιλιάς μας βλέπει και γι' αυτό
πριγκηπέσα σ' ονομάζω της καρδιίας...

Δεν υπάρχουν σχόλια: