Τέλος για σήμερα...

Πολλά ποστ για μία μέρα ίσως...
Όμως επιτέλους, μετά από μέρες, το μυαλό μου ηρέμησε και άκουσε αυτά που μιλούσαν τόσον καιρό αλλά δεν τα άκουγε λόγω εξεταστικής, λόγω άλλων σκέψεων γενικά. Γύρισα από τη σχολή στις 22:15. Χαιρέτησα την οικογένειά μου, αρνήθηκα όποια προσφορά για φαγητό, είπια το γάλα μου και έπεσα για ύπνο στις 22:32 αφού έβαλα το "Άκου Μάνα" να παίζει στο CD-player και αφού απάντησα μάλλον άγρια στη γιαγιά μου που με ρώτησε "Είσαι άρρωστος;". Ήμουν όμως πολύ κουρασμένος. Όχι σωματικά μόνο. Ψυχικά. Η σωματική ενέργεια είναι πεπερασμένη. Όταν τελειώσει, απλά καταναλώνω ψυχική ενέργεια(αν χρειάζεται) για να αντισταθώ στις όποιες συνέπειες έλλειψής της. Όταν όμως τελειώσει η ψυχική ενέργεια, η σωματική (ενέργεια) μόνο ενόχληση μπορεί να είναι. Γιατί είσαι κουρασμένος, νιώθεις κουρασμένος, αλλά δε μπορείς να κοιμηθείς εύκολα, καθώς το σώμα σου έχει ανακτήσει τις δυνάμεις του... Θα βγω μάλλον σήμερα. Αλλά θα γυρίσω το δυνατόν νωρίτερα. Ήταν μια αλλαγή που ξύπνησα στις 10 το πρωί ξένοιαστος. Ήταν μια ευχάριστη αλλαγή... Και θα μου άρεσε να την ξαναζήσω... Βλέπετε γιατί είμαι ευτυχισμένος; Γιατί αγαπώ τον Θεό μου και γιατί τέτοια είναι τα όνειρά μου. Τέτοια απλά καθημερινά όνειρα. Το μεγαλύτερό μου όνειρο; Να γίνω ένας άγγελος ο οποίος θα πετάει στον ουρανό, θα κατεβαίνει στη γη, θα πράτει το καλό και μετά θα ξανανεβαίνει τόσο κρυφά και σιωπηλά, όπως κατέβηκε. Και μετά ανακάλυψα πως αυτό το όνειρο θα γίνει πραγματικότητα για τους δίκαιους μετά το τέλος αυτής της ζωής και την έλευση της νέας. Εσύ γίνε αν θες διαχειριστής των επιλογών μια επιχείρησης που σε έχει προσλάβει και έχε ως όνειρό σου να ανέβεις όσο πιο ψηλά στην ιεραρχία μπορείς. Δε θα σε βοηθήσει όμως ως άνθρωπο αυτό...
Τώρα θυμήθηκα έναν στίχο από Μεθυσμένα Ξωτικά: "Είναι ηλίθιο να θες ν'ανέβεις πιο ψηλά, αφού παντού υπάρχει η ίδια μυρωδιά". Απαισιόδοξο μου φαίνεται και πολύ κάθετο, οπότε δεν το ασπάζομαι, το θυμήθηκα όμως και ήθελα να το εκφράσω.
Λοιπόν, αυτά από εμένα. Τι λέτε; Θα πέσει χιόνι; Εδώ ακόμη δεν έχει έρθει... Ελπίζουμε όμως...