...μα εγώ δεν άκουσα

Γυρνώντας σε αναμνήσεις και στα όνειρα,
που είδα ξύπνιος ή μέσα σε άλλα όνειρα,
θα ξεκινήσω την προχτεσινή εικόνα.
Μπορεί... Πράγματι υπήρχε τριγύρω χώμα.

Όταν φτάσαμε όμως στην άκρη του γκρεμού, έμειναν
τα πάντα πίσω και χύθηκε η πόλη μπροστά μου. Ξέμειναν
οι εικόνες στο πίσω μέρος του μυαλού μου
και χόρτασε φως και σκοτάδι η κόρη του ματιού μου.

Ένας ήχος έσπασε για μια στιγμή τη σιωπή.
Ένα ζευγαράκι ίσως. Είχα τα μάτια κλειστά/παραδομένα. ακούστηκαν από δεξιά εκεί!
Δεν ακούγαμε τι λένε. Παρόλο που ήταν κι αυτά κομμάτι της νύχτας.
... και τη σιωπή της την ακούγαμε,της νύχτας!

Έπειτα γυρίσαμε το βλέμμα προς την άλλη μεριά.
Το χώμα είχε φύγει. Είχε μείνει ένας άνθρωπος. μια αρσενική σκιά.
Μες στην εικόνα και τον ήχο της σιωπής ήλθε.
Με στον ήχο και την εικόνα της σιωπής απήλθε.

Ή τουλάχιστον κάπου εκεί χάσαμε την παρουσία του.
Τόσο περίεργη ήταν κι όταν ξανακοίταξα, η απουσία του.
Δύο φεύγουν, δύο μείναν, και ένας ήρθε μετά.
Οι δυο που φύγαμε είχαμε ζήσει, όταν κοίταξα από το δρόμο μπροστά.

Το ζευγάρι ίσως να έφυγε από εκεί που ήρθε. Δεν άκουσα.
Ο ξένος, η σκιά, ίσως μαζί του να τους πήρε. Δεν άκουσα.
Ίσως μια κραυγή να έσπασε τη νύχτα... Δεν άκουσα!
Μακάρι κάποτε να γνωρίσω όλους όσους κάποτε μου φώναξαν...

---

Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε πριν τρεις μέρες. Σήμερα Τετάρτη. Η κατάταση που περιγράφω έγινε Παρασκευή βράδυ προς ξημερώματα Σαββάτου
Οι "δύο" που "φύγανε" ήμαστε ο JimPrift και εγώ.

Και κάτι που θέλω να πω και βρήκα τώρα την ευκαιρία...
Μου είχαν στείλει 2-3 φορές ένα μήνυμα ια διαφορετικό κάθε φορά παιδάκι ή άνθρωπο που βρίσκεται σε κάποιο νοσοκομείο και χρειάζεται τη βοήθειά μας. Τα διάβαζα κάθε φορά... Ποτέ δεν τα προώθησα όμως. Μέχρι προχτές... Για ένα αγοράκι στη θεσσαλονίκη.
Μία κοπέλα που δεν την έχω γνωρίσει, μου απάντησε "μπράβο σου αγόρι μου. Θα κάνω ό,τι μπορώ". Το "μπράβο" δε μπορούσα να το δεχτώ λόγω του νοήματος της προηγούμενης παραγράφου. Αυτό το "θα κάνω ό,τι μπορώ" όμως... Ίσως και να βοήθησα λιγάκι...
Κι αυτό με θλίβει ακόμη πιο έντονα αυτή τη στιγμή. Γιατί, εγώ έχω την τάση να δείχνω ότι αγαπάω. Και πρόσφατα άρχισα να πιστεύω πως υπάρχει τουλάχιστον ένας άνθρωπος εντός του κοινωνικού μου περιβάλλοντος που αγαπάει πιο πολύ. Και συγκεκριμένα ΜΕ αγαπάει πιο πολύ... Αν και όχι τόσο έντονα όσο το δείχνω εγώ...
Εγώ θέλω να βοηθάω...
Και να αγαπάω όσο πιο πολύ μπορώ...
Θα προσπαθήσω να αγαπώ περισσότερο...
Θα προσπαθήσω...
Για μένα...
Για εκείνη...
Για αυτούς που δεν άκουσα...
Για αυτούς που θα ακούσω...