Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2007

Ένα φόντο λευκό...

Ο τίτλος μου θυμίζει ένα τραγούδι του Φραγκούλη σε στίχους... Δε θυμάμαι... Ποιος θυμάται άλλωστε ποτέ αυτόν που είναι από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους ενός έργου, όταν αυτό το έργο το παρουσιάζει άλλος; Το τραγούδι λεγόταν "Σελίδα λευκή". Θα μπορούσα υπό άλλες συνθήκες να ψάξω να βρω τους στίχους αλλά δε θα το κάνω... Όχι σήμερα...

Όχι σήμερα...

Τη χρησιμοποίησα σχετικά πρόσφατα ξανά ως φράση... 3η φορά είναι αυτή στη ζωή μου... Και όλες σε αυτό το έτος!
Έχοντας αφιερώσει όλο μου τον χρόνο στους φίλους μου. Στο να τους ακούσω. Δεν είχα χρόνο για μένα. Για να σκεφτώ ελεύθερος! Έτσι πέρασε μία εβδομάδα περίπου προκειμένου να βγει το μήνυμα "Όχι σήμερα" από το messenger που χρησιμοποιώ. Ο φίλος μου που το είχε προκαλέσει αυτό, με ανάγκασε έπειτα να μιλήσουμε. Με ανάγκασε να τον ακούσω! "Άκουσέ με. Ξέρω ότι σε πρήζω. Ξέρω ότι μονοπολώ την όποια συζήτηση. Απλά και μόνο γιατί αυτές εναλλάσσονται μεταξύ δύο θεμάτων. Και τα δύο δικά μου. Με ξέρεις! Δεν πρόκειται να κάνω κάτι για να το σταματήσω αυτό. Ο μόνος τρόπος είναι να με σταματήσεις εσύ".
Δεύτερη φορά ήταν νομίζω όταν τσακώθηκα την προτελευταία φορά με την κολλητή μου. Κολλητή μου... Δεν ξέρω αν θέλω να χρησιμοποιήσω τίτλους... Όχι σήμερα... Ίσως αργότερα το μετανιώσω που δίστασα για να την αποκαλέσω έτσι... Αυτό μου θυμίζει ένα κόμικ Batman.

Μία ομάδα. Τρεις εγκληματίες. Ο πρώτος ανακαλύπτεται δολοφονημένος. Πεταμένος σε ένα απόλυτα σκηνοθετημένο τοπίο. Απέναντι από το πτώμα υπήρχε ένα πλοίο-ομοίωμα και αντίστοιχα ομοιώματα με τον καπετάνιο, το πλήρωμα και έναν παπά που διαβάζει προσευχές... Όσο μπορει να διαβάσει ένα ομοίωμα... Έτσι έμοιαζε πάντως...
Έπειτα ο δεύτερος από τον ίδιο "δολοφόνο" παραλίγο να φαγωθεί από τα σκυλιά. Στην αρχαία Ελλάδα πίστευαν πως ένα σώμα που κατακρεουργήθηκε από κύνους - σκύλους δε θα βρει ως ψυχή ποτέ την ηρεμία... Ο ήρωας του κόμικ βρέθηκε στην συγκεκριμένη περίσταση και άρχισε να σκοτώνει τα σκυλιά. Και εμφανίστηκαν οι σκέψεις του. "Ορκίστηκα να προστατεύω τους αθώους. Τα σκυλιά αυτά είναι αθώα. Έχω όλο το υπόλοιπο βράδυ για να μετανιώσω γι' αυτό που κάνω τώρα".
Ειρωνία...
Τελικα αποδείχτηκε πως ο πρώτος δεν είχε δολοφονηθεί, αλλά είχε βάλει άλλον στη θέση του και ήθελε να σκοτώσει τους άλλους. Στροφή στην πεποίθηση...
Ένας που έκανε απόπειρα ανθρωποκτονίας...
Δύο που ήταν παλαιότερα ληστές, αλλά έγιναν θύματα της παραπάνω απόπειρας...
Τρία, με τέσσερα σκυλιά, που ήταν άγρια γιατί οι άνθρωποι τα έμαθαν να είναι...
Κι αυτά τα σκυλιά ήταν τα αθώα.
Στο τέλος, μόνο τα σκυλιά είχαν πεθάνει... Οι μόνοι αθώοι...

Θα ήθελα πάρα πολύ να πω ότι "κι εγώ ως αθώος την ίδια μοίρα θα έχω...".
Το πρόβλημα είναι πως δε μπορώ να πω πως είμαι αθώος... Κάποιες έννοιες, δε μπορείς να τις χρησιμοποιήσεις για τον εαυτό σου... Γιατί με αυτόν τον τρόπο παύουν να σε αφορούν.
Φανταστείτε τον πυροσβέστη που μόλις έσωσε έναν άνθρωπο από τη φωτιά και οι συνάδελφοί του τον φωνάζουν ήρωα. Φανταστείτε τον να φωνάζει "είμαι ήρωας!!!!". Τι θα σκεφτούν οι άγνωστοι άνθρωποι; "Ψωνίστηκε, αλλά έχει δίκιο". Το αποτέλεσμα? Από ήρωας έγινε ψώνιο. Δικαιολογημενος, αλλά ψώνιο!
Ελπίζω κάποτε να έρθει κάποια και να μου πει "είσαι αθώος! Είσαι, όχι γιατί είμαι δημιούργημα του μυαλού σου, αλλά γιατί πραγματικά έτσι πιστεύω. Και σε αγαπάω για αυτό που είσαι!".

Αγαπάω...
"Το είπα λιγότερες φορές, αλλά μάλλον το εννοούσα περισσότερο".
"Δε με κατάλαβες ποτέ..."
"Μου κατέστρεψες τη ζωή..."
"Εξαιτίας σου έφυγε ο άνθρωπος που αγάπησα!"
"Σε μισώ..."

Και όμως... σε αγαπάω τόσο πολύ, σε καταλαβαίνω τόσο πολύ, που αυτή τη στιγμή ξαναδίνω πανελλήνιες μαζί σου. Ξαναζώ τους πληγωμένους μου έρωτες γιατί ζεις κι εσύ τους δικούς σου. Ξανακλαίω γιατί έκλαψες Ξαναπεθαίνω και ανασταίνομαι γιατί ξέρω ότι μπορώ να το αντέξω. Ό,τι δε μπορεί να με σκοτώσει άμεσα, μπορώ να το αντέξω.

Και σκέψου ότι όλα αυτά τα νιώθω στο δεκαπλάσιο. Γιατί ξαναζώ τα πάντα για να μπορώ να σε καταλάβω απόλυτα όταν με χρειαστείς δίπλα σου! Όμως οδηγός εσύ είσαι. Και δεν θέλησα ποτέ να ορίσω τη δική σου ζωή. Ήθελα μόνο να είμαι κομμάτι της. Και τα κατάφερα...

...να είμαι ένα κομμάτι που έπεσε από το φορτηγό της μετακόμισης...

Δεν υπάρχουν σχόλια: