Ήρωας ο παππούς...

Ένας έρωτας γεννιέται...
Πριν από 3 σχεδον χρόνια, αν όχι παραπάνω...
Εμπειρίες μοιράζονται και παραμένουν στη μνήμη ζωντανεύοντας όταν χρειαστεί...
Και η σχέση αγγίζει το αποκορύφωμά της...

Και έπειτα αρχίζει η πτώση...
Και όλες οι εμπειρίες αρχίζουν και ξυπνούν μέσα στη μνήμη...
Και ξυπνούν όλες μαζί μέσα σε ένα βράδυ.
Μία ώρα είναι αρκετή για να ξανανιώσεις όλο το συνονθύλευμα αισθημάτων και εμπειριών.

Ενώ όμως γνωρίζεις τον λόγο που η σχέση αυτή άγγιξε το τέλος της...
Κι ενώ είσαι σίγουρος πως δεν μπορούσε να συνεχιστεί...
Είσαι έτοιμος να ξαναπέσεις στον ιστό της αράχνης.
Μιας αράχνης που δεν απειλεί τη σωματική ζωή σου.
Αλλά μπορεί να επηρεάσει την ψυχή σου.

Και τότε είναι που ένας γεράκος χάνει τη ζωή του.
Ή ακόμη χειρότερα περιμένει να τη χάσει χωρίς να μπορεί να κάνει κανείς τίποτε για αυτό.

Και τότε αρχίζεις να σκέφτεσαι τη σημασία που έχουν τα υπόλοιπα πράγματα στη ζωή.
Πόσο σημαντικό είναι να ζήσεις και όχι να πνιγείς στα δάκρυά σου για τη ζωή που δεν έζησες!

Χωρίς να μετανιώνεις για ότι έζησες!
Απλώς καταλαβαίνεις πως δεν έχει νόημα να κλάψεις άλλο.

Και κάπου εκεί φαίνεται η παντοδυναμία της ανώτερης δύναμης που ονομάζω Θεό μου.
Δεν σκότωσε τον γεράκο αυτόν. Η ημερομηνία γέννησής του, οι εμπειρίες του, και η προσωπική του ελευθερία επιλογών τον οδήγησε τελικά στο να αγγίξει την άκρη του νήματος της επίγειας ζωής. Ακριβώς τη στιγμή που έπρεπε για να σώσει την εγγονή του...

Ήρωας πραγματικά...
Δεν το γνώρισε...
Ήρωας όμως...