Καταρχάς(και όχι καταρχήν) θέλω να πω πως το blog αυτό ήταν καπετάνιος σε πολλά ταξίδια. Αν ήταν να διαλέξω τώρα έναν τίτλο για το παρόν blog, θα διάλεγα το "Τα ταξίδια ενός Προάγγελου".
Μέσω του παρόντος blog αντιμετώπισα τη λήθη. Πράγματα που κατέγραψα εδώ, πολλά θα τα είχα ξεχάσει υπό άλλες συνθήκες. Από την άλλη, αυτό το αντιμετώπιζα παλαιότερα φτιάχνοντας ιστορίας και κρυπτογραφώντας εκεί μέσα τη ζωή μου ώστε όποιος και να τις διάβαζε να μη μπορούσε να καταλάβει αν είναι αυτοβιογραφία μπερδεμένη με φαντασία ή σκέτη φαντασία.
Ακόμη, το παρόν blog στάθηκε πάτημα για τη δημιουργία 2 άλλων blog τουλάχιστον. Κάτι σαν τη λερναία ύδρα. Κόβεις τη ρίζα και φυτρώνουν 2 καινούρια(γέλια). Το ένα είναι το http://chymaposa.blogspot.com/. Το άλλο δεν ξέρω ποιο είναι, αλλά ξέρω ότι υπάρχει.
Επίσης, το blog αυτό στάθηκε αφορμή να ξεκινήσω σιγά-σιγά ώστε τελικά να φτιάξω:
- το blog του πιο "σοβαρού" περιεχομένου με τίτλο Είδα πολλά... στη διεύθυνση http://eida-polla.blogspot.com
- το blog της χορωδίας, στην οποία συμμετέχω, του Δήμου Πεύκης, υπό τη διεύθυνση http://xorwdia-peykhs.blogspot.com καθώς και τους επιπλέον ιστοχώρους περί του ιδίου θέματος forum και wiki της χορωδίας
Θεωρώ λοιπόν πως το συγκεκριμένο blog ολοκλήρωσε το έργο του. Ο καιρός περνάει και εγώ περνάω μαζί του αφήνωντας τα σημάδια μου από εδώ και από εκεί. Ελπίζοντας... σε κάτι καινούριο. Άλλωστε είχα σκεφτεί πολλές κοπέλες για συντρόφους μου. Όμως, καμιά δεν ήταν κατάλληλη τελικά. Όπως θα έλεγε και η γιαγιά μου "Η μία σου ξινίζει, η άλλη σου βρωμάει!"(γέλια). Μερικές φορές, είχα σκέψεις για κάποια κοπέλα, αλλά τελικά ήταν καθαρός ενθουσιασμός, τον οποίο χαίρομαι που δεν ακολούθησα. Είμαι σίγουρος ότι θα είχα βρει ανταπόκριση αλλά καλύτερα που δεν εκφράστηκα γιατί τότε θα είχα αναγκαστεί να κάνω πίσω εγώ και θα ήταν κακό αυτό. Τώρα, λοιπόν, νομίζω πως βρήκα τη σύντροφο που ήθελα. Της μίλησα λοιπόν. Δεν ξέρω πού θα καταλήξουμε και αν θα τα καταφέρουμε. Αλλά μπορούμε πάντα να προσπαθήσουμε. Άλλωστε ταιριάζουμε σε πολλά σημεία.
Και κάποια βιντεάκια για το τελείωμα...
Τι κι αν επέστρεψα, λέω να μη μείνω για πολύ
μα όπως και να' χει, αυτή είναι "η επιστροφή"
Εγώ γυρνώ ανάποδα όλη τη γη
εγώ τρελό και πειραγμένο παιδί
Θα πάρω φόρα να περάσω το μεγάλο που 'χεις φτιάξει γκρεμό
κι αν το ξεχάσεις μια φορά χίλιες φορές θα σου το πω σ'αγαπώ
Αφού της μοναξιάς το μονοπάτι διαλέγεις σα μέσο διαφυγής
το κάνω κι εγώ κάποιες φορές, μα κάποτε θα κουραστείς
Σε κάθε λύπη και σε κάθε χαρά, παραμονεύει η μοναξιά
σε ξεγελά, στην αρχή φαίνεται γλυκιά, όμως μετά...
Αφιλόξενη και πικρή, μεταμορφώνεται σε εξορία
αλλάζει πρόσωπο ξαφνικά, τώρα μοιάζει με τιμωρία
Κι αυτό γιατί το χρωστούσα από τη μέρα της δημιουργίας του blog.
And it takes no time to fall in love
But it takes you years to know what love is
