Παίζεις περίεργο παιχνίδι... παραδέξου το...

Μαύρο κρασί σαν αίμα ταύρου στην αρένα
αδειάζει εύκολα το δεύτερο πακέτο
το μηχανάκι του καιρού δεν έχει φρένα
και η αγάπη σου κρατάει ένα στιλέτο

Είναι το σώμα σου γεμάτο ναρκοπέδια
σκιά που κρύβεται στη νύχτα του καθρέφτη
μέσα μου βλέπω πυρκαγιές και μαύρα σχέδια
όμως σε θέλω μ' ένα πάθος χαρτοπαίχτη

Παίζεις περίεργο παιχνίδι και φοβάμαι
πως μέσ' τα μάτια σου πάλι χαμένος θάμαι

Στροφές ανάποδες και η άσφαλτος να καίει
περνούν σφυρίζοντας οι μήνες σαν νταλίκες
φεύγεις κι αφήνεις μιαν αγάπη όλο χρέη
με ανοιχτούς λογαριασμούς και υποθήκες

Μαχαίρι αδέσποτο στο σώμα μου καρφώσου
φαρμακερό κεντρί, φαρμακερό αγκάθι
σ' ακολουθώ σ' αυτό τον ξέφρενο ρυθμό σου
κι ας ξανακάνω απ' την αρχή τα ίδια λάθη